Τα "γιατί" της ανάγνωσης - Κάθε βιβλίο είναι ένα "Ταξίδι"

«Αλήθεια, αν υπήρχε ένας μαγικός τρόπος να ταξιδέψεις κάπου μακριά,

Τι θα έκανες; Πού θα πήγαινες;»

κι εγώ θα πρόσθετα, πώς θα πήγαινες;

Άραγε, πόσος ενθουσιασμός χωράει κατά την ανάγνωση ενός βιβλίου; Και πόσα συναισθήματα;

Ο λόγος για το «Ταξίδι» του Aaron Becker (εκδ.Φουρφουρί). Ένα βιβλίο χωρίς λόγια.

Παίρνω αφορμή ξανά από ένα παιδικό (και όχι μόνο) βιβλίο που με έκανε να θυμηθώ, ξανά, την αξία του διαβάσματος και το πόσο σημαντικό είναι την αγάπη αυτή να την μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά μας!

Γιατί το διάβασμα και η ανάγνωση βιβλίων είναι ταξίδι, είναι ελευθερία, είναι συντροφιά… και αυτό είναι που πρέπει να νιώσουν τα παιδιά! Ότι τους προσφέρει κάτι πολύτιμο, κάτι που ανά πάσα στιγμή, σε όποιο μέρος κι αν βρίσκονται και όποια ώρα της ημέρας, θα μπορούν να βρίσκουν και να απολαμβάνουν!

Συχνά, ακούω γονείς ή και εκπαιδευτικούς να ψάχνουν βιβλία που τα παιδιά τους «κάτι να μαθαίνουν» από αυτά. Ή να αναζητούν βιβλία πιο μεγάλα και με περισσότερο κείμενο και με λιγότερες εικόνες… Όχι! Αυτά είναι λάθος κριτήρια και λάθος στόχοι! Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που οι Έλληνες δεν διαβάζουν πολύ. Γιατί έχουν στο μυαλό τους ότι πρέπει να διαβάζουν για να μάθουν.

Πριν από χρόνια, με μία ομάδα παιδιών, ηλικίας 6-12 ετών (ταυτόχρονα), έκανα εργαστήρι ανάγνωσης. Αφού είχαμε διαβάσει αρκετά βιβλία, τους έφερα το βιβλίο «Le livre qui rend heureux», που και αυτό είναι μία ιστορία από εικόνες. Τα παιδιά μαγεύτηκαν! «Διάβαζαν» με απόλυτη ησυχία (όσο εγώ γυρνούσα αργά τις σελίδες). Στο τέλος της ιστορίας μού είπαν ότι άκουγαν τους ήρωες. Ότι είχαν μπει μέσα στην ιστορία... 
Αυτό επαναλήφθηκε και δεύτερη και τρίτη φορά... Και κάθε φορά το συναίσθημα ήταν το ίδιο και πιο δυνατό. Τα παιδιά αυτά είχαν αγαπήσει το να μπαίνουν στις ιστορίες και πλέον τις αναζητούσαν. 

Όσοι ενήλικες αγαπάμε το διάβασμα, αγαπάμε αυτό το συναίσθημα που μας προκαλεί η ανάγνωση μιας ιστορίας: το να μπαίνουμε μέσα σε αυτή και να «βιώνουμε» τις καταστάσεις. Άρα γιατί από τα παιδιά μας να ζητάμε κάτι διαφορετικό; Πώς θα γίνουν αναγνώστες αν και σε αυτό υπάρχει ένα «πρέπει», που αφαιρεί όλη την απόλαυση που έχει ένα βιβλίο;

Το «Ταξίδι» κρύβει στις εικόνες του όλη την παιδικότητα και τη φαντασία που μπορεί να υπάρξει. Είναι ένα βιβλίο που μιλάει. Που μπορεί να μιλήσει στις καρδιές και να τις συνεπάρει! Ας τολμήσουμε να «διαβάζουμε» τέτοια βιβλία στα παιδιά! 

Ας τους δείξουμε τον τρόπο να ταξιδεύουν…