Χρόνια πολλά!

Oliver Jeffers

Μπορώ να βάλω το χέρι μου στη φωτιά για το κομμάτι της μαγείας που όλοι έχετε μέσα σας.

Από οποιο πηγάδι κι αν αναβλύζουν οι ζωές μας, είναι βαθύ, μυστηριώδες, άγριο και ανέγνωστο. Δεν μπορώ να το ελέγξω ούτε εσείς μπορείτε.

Μην ξεχνάτε ότι υπάρχουν πράγματα τόσο όμορφα, τόσο θεσπέσια, που καλύτερο θα ήταν να μη μιλάμε γι’ αυτά αλλά μόνο να τα βιώνουμε.

Το να ανακαλύπτουμε, να αξίζουμε, να αισθανόμαστε αυτά για τα οποία δεν μπορούμε να μιλήσουμε είναι μια αποστολή εξαίρετη.

Όταν έχετε αμφιβολία, ο Χρυσός Κανόνας είναι πάντα διαθέσιμος: 

Να κάνετε στους άλλους αυτό που θα θέλατε να σας κάνουν.

Να εμπιστεύεστε τους ανθρώπους που σέβεστε, που αγαπάτε, που σας αγαπούν, αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με θέματα σημαντικά, θα εμπιστεύεστε το ένστικτό σας. Να μην παραπλανάστε και μη βιάζεστε. 
Υπάρχει άφθονος χρόνος να κάνετε λάθη.

Κάνετε τις δύσκολες ερωτήσεις. διαβάζετε πώς τις έχουν απαντήσει οι γεροντότεροι. Οι πρόγονοί μας δεν ήταν ελαφρόμυαλοι.

Δε φτιάξατε τα βουνά ούτε τους ωκεανούς ούτε τον ήλιο ούτε τη βροχή. Δε φτιάξατε ούτε τους ίδιους σας τους εαυτούς. Άρα μπορείτε να χαλαρώσετε τους σφιγμένους σας ώμους – η ευθύνη του κόσμου δεν ακουμπάει μόνο σε εσάς.

Το να περπατάει κανείς πάνω στο χώμα είναι αρκετά μεγάλο θαύμα.

["Κώδικας για ιππότες", Ίθαν Χοκ / εκδ.Πατάκη]

Πόσο «φίλος» να είμαι για το παιδί μου;

Για τα παιδιά μας είμαστε γονείς!

Μόνο και εξολοκλήρου γονείς. Τίποτα άλλο. Και τα παιδιά μας χρειάζονται από εμάς να είμαστε γονείς τους.

Και αυτό είναι κάτι εξαιρετικό και απίστευτα σημαντικό!

Το να είναι κάποιος ο γονιός ενός ή περισσότερων ανθρώπων σημαίνει ότι από τον χρόνο μηδέν (ή μάλλον από πολύ νωρίτερα) είναι ο άνθρωπος που γίνεται παράδειγμα και μπορεί να είναι και να γίνει η προβολή στο μέλλον του ανθρώπου που φέρνει στον κόσμο.

Δηλαδή να εμφυσά αξίες, στάσεις και ιδανικά τόσο με το λόγο του όσο, κυρίως, με τη στάση και το παράδειγμά του. Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο έργο ενός ανθρώπου, δηλαδή το να αποτελεί πρότυπο σε έναν άλλο, να τον επηρεάζει απλώς με το να υπάρχει!

Ο γονέας δεν είναι φίλος. Είναι αυτός που πάντα στέκεται εκεί με σκοπό να ενισχύει και να ενδυναμώνει κάθε προσπάθεια του παιδιού του και να το βοηθάει και να το στηρίζει σε κάθε παραπάτημα ή αστοχία του.

Ο γονέας δεν μπορεί να είναι φίλος. Όμως μπορεί να είναι φιλικός, συγκαταβατικός και υπομονετικός με το παιδί του.

Ο γονέας είναι αυτός που έχει το δύσκολο έργο να γίνει «σκληρός» βάζοντας όρια ή θέτοντας απαγορεύσεις, όπου κινδυνεύει η ακεραιότητα του παιδιού και να δείξει ότι ο δρόμος προς την ευτυχία είναι μέσα από προσπάθεια και επιμονή και από την ικανότητα να συνυπάρχεις με άλλους ανθρώπους.

Ο γονέας είναι αυτός που πρέπει να αναδείξει τις ικανότητες του παιδιού του και να το στηρίξει ώστε να οδηγηθεί στην αυτονομία, την ανεξαρτησία αλλά και την ελευθερία που έρχεται, όταν κάποιος ακολουθεί τα όνειρά του!

Ένας γονέας, δεν χρειάζεται να είναι φίλος στο παιδί του ώστε αυτό να του μιλάει για όλες τις απόκρυφες σκέψεις ή πράξεις του. Αρκεί μόνο να εμπνέει τόση εμπιστοσύνη και ασφάλεια ώστε να ξέρει το παιδί ότι έχει έναν σταθερό άνθρωπο -άνθρωπο πυξίδα- που μπορεί να απευθύνεται.

Κάθε παιδί, θα βρει πολλούς φίλους στη ζωή του. Γονείς έχει δύο και μοναδικούς.  

Το έργο μας είναι τόσο μεγάλο και σπουδαίο όσο σπουδαίος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος στη ζωή του!

Ας είμαστε γονείς στα παιδιά μας! Είμαστε οι μοναδικοί που έχουν!

Είστε μοναδικοί!

  

Πώς να δημιουργήσω "ποιοτικό χρόνο" με το παιδί μου;

Έφη Λαδά 

Ακούγεται συχνά από ανθρώπους που δίνουν συμβουλές σε γονείς που είναι πολυάσχολοι (ποιος δεν είναι στις μέρες μας!), η φράση "να περνάς ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά σου". 

Όμως τι σημαίνει αυτό; Πώς μπορεί να γίνει και τι χρειάζεται ως προϋπόθεση;

Ας το πάρουμε από την αρχή!

Η λέξη ποιοτικό σημαίνει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που αξιολογούν κάτι ή κάποιον. 

Όταν ακούμε αυτή τη φράση, το μυαλό μας συχνά πηγαίνει σε δράσεις φανταχτερές, προορισμούς ιδιαίτερους, χρόνο που σταματάμε (ως γονείς) να κάνουμε οτιδήποτε άλλο και αφιερωνόμαστε εξολοκλήρου στα παιδιά κ.ο.κ..

Καλά είναι αυτά. Όμως αυτά δεν είναι πάντα εφικτά, λόγω της πραγματικότητας που βιώνουμε, η οποία έχει πολλές ανάγκες και απαιτήσεις κάθε λεπτό.

Τι κάνουμε, λοιπόν; 

Η κατάσταση δείχνει αδιέξοδη.

Τα ευχάριστα νέα είναι ότι στην πραγματικότητα δε χρειάζεται σχεδόν τίποτα για να δημιουργήσουμε αυτόν τον "ποιοτικό" χρόνο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μαζέψουμε και να δώσουμε όλη μας την προσοχή και το ενδιαφέρον στο τι κάνουμε εκείνη την ώρα με το παιδί μας, αφαιρώντας όλες τις σκέψεις, τις έγνοιες και τα άγχη, ενώ ταυτόχρονα θα είμαστε "όλοι αφτιά" για το τι έχει να μας πει. Και τότε τα αποτελέσματα (θα) είναι μαγικά!

Αυτό, στην πραγματικότητα, σημαίνει να αντλούμε απόλαυση από ό,τι κάνουμε. 

Δε χρειάζεται να οργανώσω μια εκδρομή με το παιδί μου, για να περάσω ποιοτικό χρόνο μαζί του. Μπορώ, απλά, να απολαύσω για παράδειγμα την προετοιμασία του μεσημεριανού φαγητού και το φαγητό μαζί του. Δηλαδή, με άλλα λόγια, το μεσημεριανό ή βραδινό γεύμα να γίνει ο ποιοτικός χρόνος μαζί του!

Αν, στην πορεία μας ως γονείς, ψάχνουμε πότε θα φτιάξουμε χρόνο για τα παιδιά μας και ψάχνουμε τι ιδιαίτερο μπορούμε να κάνουμε μαζί τους, τότε κάποια στιγμή θα ανακαλύψουμε ότι όλη η παιδική τους ηλικία πέρασε και εμείς δεν ήμασταν εκεί να την χαρούμε μαζί τους! 

Ο ποιοτικός χρόνος είναι η ενέργεια και η όρεξη και η φροντίδα που βάζω σε κάτι. Όπως ποτίζω τα λουλούδια μου και ανθίζουν, έτσι πρέπει να "ποτίζω" και κάθε σχέση που έχω, είτε πρόκειται για το παιδί μου είτε για τον άντρα μου είτε για τους φίλους είτε στη δουλειά μου είτε οπουδήποτε αλλού! Δεν χρειάζονται πολλά. Αλλά αυτά που επιλέγουμε να τους δίνουμε αξία και προσοχή.

Ας φροντίσουμε, όλες τις στιγμές που έχουμε με τα παιδιά μας να τους δίνουμε τα χαρακτηριστικά του "ποιοτικού χρόνου". Να έχουν πάντα αυτό το ιδιαίτερο που θα τις κάνει να διαφέρουν και να είναι σημαντικές! Να είναι το δώρο που κάνουμε σε εμάς και τα παιδιά μας!

[ζωγραφιά μαθητή β' δημοτικού]